Sobota, 13 grudnia 2014. KILKA LAT PÓŹNIEJ, INNSBRUCK, SZPITAL. Wiem, nie wiem tylko dlaczego? Zapytał patrząc na Nią przerażonym wzrokiem. Trzymał Ją mocno za rękę. A właściwie to Ona trzymała Jego dłoń w żelaznym uścisku. Bo Ty mi to zrobiłeś! Jak tylko obaj ze mnie wyjdą to Cię zabiję! A potem się z Tobą rozwiodę! Kochanie zaraz złamiesz mi palce.

AUSTRIA, INNSBRUCK, SPORO LAT PÓŹNIEJ. Z podziwem wpatrywała się w młodą piękną dziewczynę, która teraz trzęsła się jak galareta. Jej piękne ciemne loki upięte w wysoki kok lśniły spod delikatnego bielusieńkiego welonu. Suknia podkreślała idealną figurę dziewczyny. Delikatny makijaż tylko podkreślał Jej cudne zielone oczy. Dziewczyna odwróciła się i spojrzała z niepokojem na stojącą obok kobietę. Jak często Joseph Cię denerwuje? Spóźnił się.

AUSTRIA, INNSBRUCK, KILKANAŚCIE LAT PÓŹNIEJ. Zapytał wysokiego strasznie chudego nastolatka, który w tym momencie przeglądał się w lustrze. Jego blond włosy błyszczały, a w błękitnych oczach można było się od razu zakochać. Tak jak w oczach Jego matki, które były identyczne. Odwrócił się w stronę mężczyzny stojącego w drzwiach do salonu i uśmiechnął się szeroko. Jak doprowadzę Schlieriego na chatę. Wiem - mruknął poprawiając po raz kolejny fryzurę.

Niedziela, 22 marca 2015. Jak ten idiota stoi i czeka. Czeka na coś co albo będzie szczęściem na długie lata albo przekleństwem na ten sam czas. Czeka na spełnienie danej obietnicy. Jak ten idiota stoi i się denerwuje. Bo nic nie jest dane na zawsze. Bo strach jest nieodłączną częścią ludzkiej natury. A nie wszyscy potrafią go przezwyciężyć. Jak ten idiota stoi i czuje niepewność. Rzep na ogonie Jego życia.

Czekam na Was i oczywiście zapraszam ze wszystkich sił. Niedziela, września 21, 2014.