Kiedy przyda mi się ta wiedza? Napisałeś coś, czego nie jesteś pewien. Jesteś przekonany, że to jeszcze nie dzieło sztuki, że potrzeba temu choć kilku dni odleżenia i cudzego oka do wyłapania błędów, których ty sam już nie widzisz. Biała kartka staje się ciemna, nic więcej nie wymyślisz. To dobry moment na kilka zmian. Dobrze byłoby znaleźć tak zwanego prereadera i oddać mu swój tekst, by zerknął na niego ktoś inny. Nic tak nie pomaga, jak rady kogoś, kto widzi rzecz pierwszy raz w życiu.

Czwartek, 11 grudnia 2014. Ostatnio piszę dużo, ale albo nie kończę, albo piszę nie na blogaska - i w sumie to opowiadanie należy do drugiej kategorii, bo napisane zostało na konkurs wydawnictwa Van Der Book. Irene Earhart trafiła na nią w tłumie klientów, któ.

Jedynym źródłem światła była nisko ustawiona lampka. Jej blask padał na zgrabne dłonie, które bez zastanowienia zwiedzały, w połowie zapisaną, kartkę papieru. Czarny atrament ułożył się w równe słowa, a słowa w czyn. Już wkrótce wszystko się zmieni. Krzyknęłam znów, gdy nie przychodziła. -Było to zdanie, które nie ociekało jadem ani głupotą. Nie miałam już sił, aby oglądać dale.

Wszystko i nic czyli to co mam w głowie. Od zawsze pisze opowiadania i scenariusze, które przenoszą mnie w inne miejsca do zupełnie innych ludzi. Nikt poza mną nie przeczytał ani jednego, wszystkie bez wyjątku trafiały do zamkniętej szuflady, nie skończone i stracone. Czasami wracam do nich i dopisuje kilka linijek a czasami nie. Ale czy są coś warte? Dla mnie na pewno.